Een seintje van boven?

5 januari 2023

Wanneer ik voor de deur sta bij een familie waar een veel te jonge vrouw is overleden vallen me de prachtige, roestvrijstalen bloembakken op. De kleurrijke blauwpaarse bloemen bloeien volop.

Terwijl ik terugloop naar mijn auto komt de dochter vanaf de zijkant aanlopen en na elkaar begroet te hebben loop ik mee achterom naar het woonhuis. Mijn oog valt op een loods waar ik RVS-bewerking zie staan. Ook in huis zie ik de nodige details uitgevoerd in RVS. Ik ga in gesprek met de echtgenoot en twee dochters en het is een warm en openhartig gesprek over hun echtgenote en moeder, die na een relatief eenvoudige ingreep in het ziekenhuis complicaties kreeg en veel te jong is overleden.

Bij het uitzoeken van de uitvaartkist vraag ik of het technisch mogelijk is om zelf de handgrepen te vervaardigen voor de uitvaartkist van haar. Deze zouden dan later hergebruikt kunnen worden in huis. Er wordt enthousiast gereageerd; de handgrepen kunnen een nieuwe functie krijgen in het chalet wat is aangekocht, waar zij alles al voor had gekocht, maar het helaas zelf nooit heeft mogen aanschouwen.

Op de dag van de uitvaart is er veel verdriet, maar ook dankbaarheid. De uitvaartkist heeft twee lange roestvrijstalen handgrepen en door de echtgenoot is me bij aankomst een sleutel in de hand gegeven waarmee ik de grepen na de dienst kan verwijderen.

Enige weken later ga ik op nazorggesprek bij de familie. Ik word warm onthaald en we praten nog even na over al die moeilijke momenten die er waren en die er nog komen gaan, of er een leven is na de dood, over het krijgen van seintjes van boven. Hun echtgenote en mam was ervan overtuigd.

Bij het hartelijke afscheid krijg ik van hen een klokje, zelfgemaakt, van roestvrijstaal, als dank voor alles wat ik heb gedaan voor ze. De tijd, geven ze me, die uiteindelijk alle wonden heelt.

Wanneer ik naar mijn auto loop, ligt er een veertje vlakbij mijn portier. Een seintje van boven? Ik loop nog even terug en leg het bij hen op de keukentafel.