Een hart voor de toekomst, een ster voor het verleden
27 februari 2025
Symbolen kunnen ons helpen, na het overlijden van een dierbare, om herinneringen tastbaar te maken en betekenis te geven aan het afscheid. Ze vertellen verhalen zonder woorden. Soms zelfs enkel te begrijpen voor de naasten.
Het is een zonnige zaterdag wanneer ik onderweg ben naar een familie. De zon schijnt voor deze familie niet meer zoals hij gisteren scheen. Ik ontmoet de echtgenoot en hun dochter met haar partner. Ook haar schoonzus en zwager zijn er. Mevrouw is plots overleden. Er is een ster heengegaan.
Ik ontvang later die dag het gedichtje wat bovenaan de rouwkaart mag komen te staan. Het is een stuk tekst over 1000 sterren, afkomstig van een prachtig lied in het Limburgs dialect.
De dochter van mevrouw is net in verwachting, maar ze wil nog niet dat iedereen dit al weet. Op de kaart zetten we symbolisch ergens een hartje; heel klein en subtiel. De kleine staat op deze manier ook als lid van het gezin op de kaart.
Tijdens de afscheidsdienst in het crematorium wordt een afbeelding getoond waar mevrouw op staat met haar kopje koffie. Voor de zaal met genodigden een herkenbare aanblik. De grafische afdeling heeft het gedichtje en het kleine hartje naast haar op de afbeelding geplaatst. Het ongeboren kleinkind is er zo op deze dag ook weer bij; een troostrijke gedachte voor de mensen die dit al weten.
De andere kleinkinderen hebben mooie tekeningen gemaakt op haar uitvaartkist. De heliumballonnen, welke in de vroege ochtend al bezorgd zijn bij het crematorium, omringen haar. Verschillende ballonnen, met sterren of in de vorm van een ster.
Haar gezin, familie en vrienden nemen afscheid van deze liefdevolle vrouw op wederom een zonnige dag.
Wanneer de avond valt, kan ik terugkijken op een mooi afscheid. Ik zit in mijn tuin en zie de sterren verschijnen aan de hemel.
Haar aanwezigheid was als een stralende ster.
1000 sterren bovenaan, daar is zij er nu een van.
Lach naar boven en laat ze stralen van geluk!
Djonina van Dinten
Uitvaartverzorger
Dit verhaal is gepubliceerd met toestemming van de nabestaanden.