De heer Van Spreeuwel

27 december 2023

Het is mijn vrije dag en ik zit gezellig met een vriendin te lunchen. Vriendelijk knikkend komt hij binnen en zet zich aan het tafeltje naast ons. Een broodje eiersalade met een spa blauw wordt er besteld. Ineens ziet hij me zitten en is er de herkenning. Wat leuk dat ik je zie, ja het gaat allemaal wat moeizamer, maar ik geniet van alles wat ik doe. Er ontstaat een gezellig gesprek en we lachen met elkaar. Wanneer ik even naar het toilet ga vraagt hij mijn vriendin hoe we elkaar hebben leren kennen. Hij knikt instemmend bij het horen van haar antwoord en zegt: “Ja, als het straks zover is bij mij dan wordt Ireen gebeld”. Hij spreekt de wijze woorden: “Ik ga nog graag van huis, want dan is het daarna zo fijn om thuis te komen”! We hebben het nog over de naderende verjaardag, 80 jaar wordt hij in januari en ik geef aan dat ik de fanfare wel vast kan reserveren voor deze heugelijke dag. Lachend zegt hij: “Doe maar!” “Doe de groeten aan je zoon en tot gauw.”, waren zijn laatste woorden voor me. Nog een hand op mijn arm een grote glimlach en stralende pretoogjes zijn het beeld dat ik voor me heb. Eerste kerstdag terwijl er een kindeke geboren is op aard krijg ik een telefoontje. Pastoor Frans is op de dag dat het kindeke Jezus geboren is terug gegaan naar zijn Schepper. Wat zal hij gemist worden hier op aarde, maar ik weet zeker dat de fanfare boven voor hem klaarstond. Dank je wel Frans, voor je vele wijze woorden, je vertrouwen in mij en dat je gedachten en gevoelens met me durfde te delen.

Stiekem, toen niemand keek
Heb ik mijn handen gevouwen
En voor je gebeden
Alleen God heeft me gehoord!
Rust zacht

Ireen van Eck
Uitvaartverzorger

Dit verhaal is gepubliceerd met goedkeuring van de nabestaanden.