Corona in Uitvaartland
3 juli 2021
Onderstaand bericht bevat informatie die niet meer van toepassing is. Er gelden geen beperkende maatregelen meer.
We leven in een vreemde wereld, een wereld waarin we te maken hebben met een afstand naar elkaar toe. Een afstand die je niet wilt en zeker niet in ons vakgebied. Een wereld waarin we allemaal 1 vijand hebben. Een vijand met de naam Corona.
Wanneer deze vijand je pad kruist weet je niet, maar je weet wel dat hij op elk ogenblik van de dag toe kan slaan en de vraag is of je dan opgewassen bent tegen de kracht die hij heeft.
Doordat het virus een fenomeen is waar we nooit eerder mee te doen hebben gehad word je kwetsbaar, ook wij werkzaam in de uitvaartwereld zijn kwetsbaar.
Wanneer mensen kwetsbaar zijn wil je zo graag een arm om iemand heenslaan en ze troost bieden, maar onze vijand vindt dit niet acceptabel.
Ook in ons team hebben we te maken met deze niets ontziende vijand die toesloeg en er voor gezorgd heeft dat een aantal van onze collega’s ziek thuis kwam te zitten. In quarantaine omdat ze tot de risicogevallen behoorden, thuisblijven omdat je hoge koorts hebt en het virus heeft toegeslagen en zelfs een collega in het ziekenhuis die gevochten heeft voor zijn leven.
Ondanks al deze tegenslagen bleven wij ons uiterste best doen om iedere uitvaart zo persoonlijk mogelijk te maken en mee te denken met de nabestaanden waar we konden. De nabestaanden hebben er namelijk ook niet voor gekozen om in zo’n bizarre tijd afscheid te moeten nemen van een dierbare. Wat hebben we veel respect voor de nabestaanden die we de afgelopen tijd hebben mogen begeleiden.
We hebben mogen zien hoe creatief en inventief mensen werden door de maatregelen. Hoe een kleine intieme uitvaart, groots en overweldigend kon zijn. We werden geraakt door de nabestaanden en regelmatig stonden we met een brok in onze keel, wanneer bijvoorbeeld een kleinkind een lied zong voor haar oma, tenslotte hadden ze dat altijd gedaan, samen zingen.
Menig traan is er stiekem door ons weggeslikt of weggepinkt bij het zien en ervaren van zoveel verdriet en ellende.
De lampen op ons kantoor gingen al vroeg aan iedere dag, de vogels in de bomen voor ons pand werden door ons gewekt om hun lied te gaan zingen. Wanneer de lampen uitgingen lag Boxmeer al uren op een oor.
We hebben het gedaan met alle liefde voor de nabestaanden, overledene en voor ons vak die we in ons hebben.Samen hebben we geprobeerd om te laten zien dat die onzichtbare vijand het niet zal lukken om ons klein te krijgen. We hebben ondanks alle hobbels en kuilen, samen met u, de weg naar een persoonlijk afscheid weten te bewandelen.
We willen u dan ook bedanken voor uw vertrouwen in ons!